Mlađan glas u meni reče,
Kad životu ti ne uspeš
Kao poet ipak hoćeš
U nebesa vinuti se
Zrakom sunca umiti se
Odmoriti krila snena
Na purpurnim dušecima
A posle tebe ipak ima
Ostat jedna stara rima
Nekom gorka, drugom mila
Kao časa dobrog vina
Kao mesec što sad sja
Mesečinom boje lila
Tek što prija, tek što prija
Nalik hladu usled ljeta
Kad je žara nasred neba
A u oku grumen onaj
Što se ne da pa se ne da
Istopiti, razdvojiti
ni od oka nit od srca
a gde duša, gde da sniva
među trnjem, međ injem
ili među oblacima ..
Autor: Milica Marković
